Opperdeken Eli De Rijck herverkozen

Tijdens de derde Statutaire Algemene Vergadering van het 111^de dienstjaar van het Koninklijk Verbond der Gebuurtedekenijen van de stad Gent werd opperdeken Eli De Rijck herverkozen in zijn ambt.
Met 91% van de stemmen (31/35) werd hij met grote meerderheid verkozen door de aanwezige dekenijen.

Woordje van de Opperdeken

Zeven dingen die de schoonheid van een mens weerspiegelen:
Laat mij ze noemen:
het werk van zijn handen,
de honger naar inzicht,
zijn gehouden woord,
het gebaar van verzoening,
de gave van verwondering
zijn stille aandacht
het gelaat van de ander in zijn hart. (Kris Gelaude)

Mijn oprechte dank voor het vertrouwen.
Een nieuwe termijn, een nieuwe uitdaging.
Dank voor uw telkens opnieuw hartelijke welkom in uw dekenij tijdens het voorbije werkjaar.

Dank voor jullie bemoedigende woorden en fijne attenties.

Eli De Rijck
Opperdeken

2 nieuwe bestuursleden, 4 bestuurleden herverkozen

Naast de verkiezing van Opperdeken vond ook de verkiezing voor bestuursleden plaats.

Marina De Poortere, Dany Provost, Boudewijn Windey en Charles Wyckaert, waren uittredende bestuursleden en stelden zich allen terug kandidaat als bestuurslid.
Marina, Dany, Boudewijn en Charles kregen allen genoeg stemmen achter hun naam en zullen de komende 4 jaar opnieuw deel uitmaken van de Raad van Bestuur van de Opperdekenij.

Er hadden zich ook 3 nieuwe kandidaten gemeld.
De Heren Patrick De Rooze en Benny Fevery haalden voldoende stemmen en werden door de dekenijen verkozen om de Raad van Bestuur van de Opperdekenij te versterken.

Samen met de Tineke De Rijck, Geert Maes en Eric Van den bussche bestaat het bestuur nu uit de Opperdeken, Opperdekenin en 9 bestuursleden.
Na de Raad van Bestuur op 28 november bezorgen we u de taakverdeling en de contactgegevens van het nieuwe bestuur.

Proficiat en van harte welkom.

Op 30 januari 2013 nam de Koninklijke Dekenij Patershol afscheid van deken Roger Van Bockstaele en verwelkomde nieuwe deken Norbert Detaeye.

Hieronder kan u de volledige speech van Opperdeken Eli De Rijck lezen.

Goede vriend NORBERT

De verantwoordelijkheidszin van Deken Roger Van Bockstaele is zo groot dat hij gewacht heeft tot hij een waardige opvolger had gevonden om zijn werk af te ronden.
Met U krijgt het Patershol vandaag een nieuwe deken.

Beste vrienden,

De Heer Norbert Detaeye, die tot vandaag bajuw was van de dekenij heeft zich bereid verklaard om de functie van deken op zich te nemen. Hij is voor niemand onder ons een onbekend figuur.
Hij is een groot muzikant die vergroeid is met de authentieke muziek van het zuiden van de Verenigde Staten.
Hij is een veelgevraagd artiest in de theaterzalen van binnen- en buitenland en naast Jazz is hij ook een prominent gospelvertolker. Met zijn nasale stem weet hij menigeen te ontroeren.
Vandaag huldigen we de nieuwe deken van Patershol.
We kennen mekaar al jaren en telkens ik u ontmoet ben ik getroffen door uw persoonlijkheid en de menselijke warmte die je uitstraalt.
U geeft vriendschap en genegenheid die in een dekenijwerking van groot belang zijn. Ik weet dat u deze dekenij met vaste hand zult leiden.
U gelooft in uw opdracht en u zal  voor de toekomst samen met uw dekenin en uw bestuursleden zorg dragen voor dit cultuurpareltje in Gent.
U zal door uw inzet, door de overtuiging  van uw opdracht, de stuwkracht zijn om aan deze dekenij “die uitstraling” te geven die haar zo uniek maakt.

GOEDE VRIEND ROGER

Wanneer ik door de pittoreske straatjes van het Patershol wandel, dan voel ik de rijkdom van de 17^de en de 18^de eeuw toen talrijke magistraten, verbonden aan de rechtbank van de Raad van Vlaanderen, hier woonden.
Maar ik voel  ook de armoede en de verloedering van deze wijk in de 19^de eeuw, toen de fabrieken naar de buitenwijken verhuisden en de minstbedeelden van onze stad zich hier kwamen vestigen .
Vanaf 1980 kreeg deze wijk een nieuwe uitstraling en werden de beschermde huisjes gerestaureerd.
Het is een wondere gemeenschap die straalt van authenticiteit, van zorg voor het verleden.
Straatjes die elk hun verhaal vertellen van rijkdom en verloedering, van erkenning en herwaardering.
Wanneer je in deze straatjes loopt te denken, verzeilen je gedachten ongewild naar de drijvende kracht, naar het hart en de ziel van dit hele gebeuren.
In 1986 werd de Heer Roger Van Bockstaele verkozen tot deken van het Patershol. Toen wist hij dat hij van zijn “Patershol” de mooiste wijk van Gent kon maken.
Hij heeft het Patershol op de kaart gezet als een uniek woongebied met het middeleeuwse straatpatroon dat voor een gezellige doolhof zorgt.
Beste vriend Roger,
jij bent één brok gedrevenheid; Je werk, je gezin, je  gidsbeurten, je voordrachten, de Patersholfeesten….. we kunnen alles onder één noemer plaatsen: …..
“Ik heb het altijd zo graag gedaan”.

Vandaag zet je een punt achter je periode van deken.

Je verschuift van plaats en gaat nu bijsturen,je blijft in de dekenij werkzaam maar je ruilt verantwoordelijkheid voor wat meer ruimte voor jezelf, en dat gunnen we u van harte.
Dank voor de 27 jaar dat u als deken uw taak waarnam, met respect voor uw functie, met overgave die u eigen is.
We zijn verheugd  dat wij u straks mogen aanstellen tot ere-deken van uw geliefde dekenij Patershol.
Dit is een nieuw begin, want we maakten reeds afspraken voor nieuwe plannen voor de dekenijwerking in het algemeen.

Goede vriend Roger,  u was vaak voor mij een grote steun, een voorbeeld van moed, doorzetting, volharding en opgewektheid.

Dank u.

Op donderdag 31 januari 2013 werd tijdens de eerste Statutaire Algemene Vergadering van het Koninklijk Verbond der Gebuurtedekenijen van de stad Gent de Breve van Erkentelijkheid 2012 uitgereikt aan De Heer Nic Balthazar en zijn echtgenote Mevrouw Lieve Blancquaert.

De erkentelijken werden ingeleid door schepen Mevrouw Annelies Storms.
Haar volledige laudatio kan u hieronder lezen.

Dames en heren

Ik wil u van harte danken voor de uitnodiging om vanavond een laudatio te brengen voor Lieve Blancquaert en Nic Balthazar.

Als ik eerlijk ben, moet ik toegeven dat ik heb getwijfeld of ik wel zou komen. Want hoe geloofwaardig is een laudatio die in opdracht, op commando dus, wordt gegeven? Als kersverse schepen werd ik al meteen met gewetenskwesties geconfronteerd. Maar ik had welgeteld 1 seconde nodig om het antwoord te vinden op die vraag. En zie hier het resultaat, ik sta hier voor u vanavond. Bijzonder graag.

Normaal gezien maak ik er een erezaak van om het publiek niet lang te gijzelen met mijn toespraak, maar u zal mij vergeven dat ik vandaag een kleine uitzondering maak. Een laudatio brengen aan twee mensen met zo’n uitgebreid palmares verdient de nodige tijd.

Mevrouw Blancquaert,

Ik wil graag met u beginnen omdat u mij al in de meest intieme omstandigheden heeft ontmoet. Voor mijn 40^ste verjaardag kreeg ik een fotoreportage van u cadeau. Mijn man kent mijn smaak. Het resultaat was een prachtige reeks van mezelf met mijn pasgeboren kind, jawel, in mijn bed. Ik heb dus nog maar weinig geheimen voor u. Het was een enorme eer voor mij dat u me wou fotograferen.
Ik vind het namelijk boeiend om te zien hoe u kijkt naar de wereld. Hoe wordt ingezoomd op kleine kantjes van mensen en dat die toch mooi zijn. Uw modellen zijn zichzelf. U slaagt erin om de schoonste essentie van mensen te vatten. Ook wanneer de kijker esthetisch wordt uitgedaagd.
Met uw werk maakt u mensen gevoelig voor onderwerpen waar we niet elke dag bij stilstaan. Brandwonden. Gevangenissen. Aids. Borstkanker. U schuwt de confrontatie niet en dat brengt uw werk voorbij het voorspelbare. Dat maakt de beelden bijzonder interessant.

Dames en heren,

Lieve Blancquaert blijft zichzelf uitdagen.Als journaliste. Door samen met Annemie Struyf een kind te redden uit de grootste ellende van Kenia. Door met 10 mensen met een handicap door Nicaragua te trekken. Ze maakt geen reportages over mensen, maar mét mensen. En ze gaat daar ver in.

Het is dan ook bewonderenswaar

dig dat ze die gave inzet om maatschappelijke thema’s op de kaart te zetten. Vanuit deze bewondering zullen we haar werk op de voet verder volgen.

Mijnheer Balthazar,

Men zegt over grote kunstenaars dat zij de tijdsgeest bijzonder goed kunnen aanvoelen en daarom veel vroeger inzichten verwerven voor de toekomst dan anderen. Met de jeugdroman in 2002, die later tot meer dan 250 theatervoorstellingen en uw bekroonde langspeelfilmdebuut Ben X heeft geleid, heeft u dat aangetoond. De recente schietpartij in de Verenigde Staten maakte de problemen van autistische jongeren weer brandend actueel.Het verhaal blijkt over de tijden heen heel wat mensen te boeien.Intussen werd de tekst ook omgezet in de musical, en de Zweedse en Amerikaanse remake waaraan gewerkt wordt.
Ik vermoed dan ook dat het vanuit dat tijdloos aanvoelen is dat u met eindeloze moed fietst, met treinen rijdt, singfor the climate uit de grond stampt en tot in Doha toe gaat protesteren om de wereld te redden.

Dames en heren

Nic Balthazar heeft er altijd een sport van gemaakt om in 1 leven zoveel mogelijk watertjes te doorzwemmen. Hij acteerde in de jeugdmusicals van Eva Bal op Broadway. Maakte al 25 jaar televisieprogramma’s voor VRT. Schreef teksten en maakt er documentaires, theaterstukken en films van. En toen we dachten dat we alles van Nic wel hadden gezien, kwam de film Tot Altijd.En werd ik opnieuw van mijn stoel geblazen. De film werd intussen al verkocht aan 12 landen en won verschillende prestigieuze prijzen.

Het werk van Nic Balthazar is altijd even overweldigend. Laat ons hopen dat hij aan dit tempo nog een hele tijd kan blijven doorgaan.

Beste Nic,
Beste Lieve,

Jullie werk gaat over het leven zelf. Het zet ons een spiegel voor en laat ons kijken. Dit is het dan. Niet meer, niet minder. Schoon in alle lelijkheid. Jullie halen ons overhoop, doen ons hart opspringen en laten ons schuddebuiken van het lachen. Tegelijkertijd. En we gaan naar huis met een gemoed vol levenslust.

Wie dat kan losmaken in mensen, dames en heren, is een zeer groot artiest.

Dank u wel.

Dank u wel.

Vanavond zeg ik dat twee keer.

Alle foto’s van die avond kan u hier terugvinden

Op de Statutaire Algemene Vergadering van donderdag 26 januari 2012 werd de Medaille van Erkentelijkheid 2011 overhandigd aan De Heer Luk De Bruyker.

De huldetoespraak werd gehouden door De Heer Sas Van Rouveroij, Fractievoorzitter Open VLD.

Hieronder vindt u de volledige huldetoespraak van De Heer Sas Van Rouveroij en de bedankingstoespraak van De Heer Luk De Bruyker.

UITREIKING MEDAILLE VAN DE ERKENTELIJKHEID VAN DE OPPERDEKENIJ AAN LUK DE BRUYKER – 26 JANUARI 2012

Huldetoespraak door de heer Sas van Rouveroij – Fractievoorzitter Open VLD Vlaams Parlement

“Er was eens …
Er was eens een jongetje, geboren en getogen in de Brugse Poort. Toen hij vier jaar oud was, raakte hij gefascineerd door de verhalen van Henri Maeren. Op zijn negende zwierf hij langsheen de verschillende Gentse gezelschappen en kwam onder de indruk van de feeërieke scenografie van Albert Vermeiren in Theater Nele. Het jongetje droomde van zijn eigen theatertje. Hij maakte enkele poppen en een jaar later, we zijn het jaar des Heren 1965, was Taptoe geboren.
Samen met Eric Van Den Bussche, de wereld is klein, monteerde hij muziek in het appartement van zijn ouders in de UCO toren. Gewapend met bandopnemer en pop gaven Luc en Eric hun eerste voorstellingen in de hall van de school.

De jongen werd man. Voor deze geboren creatieveling werden de schoolmuren gaandeweg beklemmend. Na twee jaar boekhouding hield Luc de cijfers voor bekeken en dook hij voluit de wereld van de poppen in.

Luc houdt niet van grenzen. Als hij tegen een grens botst dan verlegt hij die prompt. Met zijn nomadische geest trok Luc al snel de wereld rond. Hij liet zich inspireren door het Little Angel Theater van John Wright in Londen de poppenspeltraditie van München?

Ook zijn liefde voor opera deed hij in het buitenland op. Toen het Sint-Amandusinstituut een reis naar Venetië organiseerde en Luk en Eric niet op het afgesproken uur op het appel verschenen, zaten beide jongens op het San Marcoplein. Geboeid door de ouverture van Mefistoofele van Boito verloren ze het uur uit het oog.
Toen ik de laudatio schreef, viel het me op hoe de levenslijnen van Luc, Eric en Eli vandaag weer samenvallen. Toen Luk en Eric elkaar leerden kennen in de vijfdes van het Sint-Amandusinstituut, gaf Eli De Rijck daar les, Nu, vele jaren later, krijgt Luk een eremedaille uit handen van Eli, onze Opperdeken en is Eric PR. Het leven is wonderlijk.

Een andere ‘partner in crime’ is Freek Neyrinck. Als aangespoelde hippie uit dezelfde buurt, werd hij benaderd door Luk. De samenwerking in ‘Het kleine zeemeerminnetje’ beviel hen beiden zozeer dat in 1978 Neyrinck officieel de artistieke leiding van Taptoe op zich nam. De tandem De Bruyker – Neyrinck was niet meer te stuiten. Ze zouden dertig jaar het podium beheersen en hun afspraak met een stukje cultuurgeschiedenis niet missen. Hun vaste zondagmatinees in de repetitiezaal van het NTG lanceerden het duo naar de top.

Dit resulteerde in een eerste erkenning van de overheid onder de vorm van een aantal officiële opdrachten. Uit die tijd dateert de schitterende productie ‘Thomas zit te dromen in de klas’.

In het ‘Café spectacle chez Ludovic’, een project speciaal ontworpen voor de Gentse Feesten, werd Pierke geboren. Hij verscheen in het stuk onaangekondigd om ongezouten commentaar te geven.
Deze ‘stoute muile’ zou zich niet meer losmaken van zijn schepper. Pierke werd Luc en Luc werd Pierke.
Alhoewel. De persoonlijkheid van Pierke lijdt namelijk aan enige gespletenheid gezien zijn onverbloemde taal afkomstig is van de hofleverancier van Luk, tekstfournisseur Freek Neyrinck.
Pierkes conference werd zo enthousiast onthaald, dat het ventje onder de naam Pierke Pierlala vanaf 1985 regelmatig begon op te treden. Naar aanleiding van de Gentse Feesten, de jaarwisseling, verkiezingen allerhande, werden en worden de politici gewikt en gewogen ineen heerlijk Gents dialect met een hoog, door merg en been snijdend kopstemmetje.

In 1987 leidde “Pierke Pierlala speelt mee de bollekes” tot de oprichting van ’t Spellekje van dreikluiten.
Om de aandacht te trekken werd de stichting van ’t nieuw spelleke aangekondigd met de persmededeling dat de Raad van bestuur van Taptoe zowel zijn oprichter als zijn artistiek directeur ontslagen had. De grap ontspoorde doordat het Laatste Nieuws en de toen nog BRT radio dit bericht in alle ernst de wereld instuurden.

Pierke Pierlala is uitgegroeid tot de Gentse held nummer1. Met Pierke beoefent Luc de aartsmoeilijke kunst van de satire.
Maar gelukkig voor jou Luc zijn politici masochisten en dat is sterker dan hun ijdelheid. Het gevolg is dat ze liever bespot dan genegeerd worden. Het ergste wat een Gents politicus dus kan overkomen is niet te worden gehekeld door de scherpe tong van Pierke Pierlala. Voor deze verdienste mocht ik jou in 2001 als schepen van cultuur al het herinneringsplaket van de stad Gent overhandigen.

Naast de bekende conferences, sprongen Pierlala en zijn kornuiten, want ondertussen is dat een echte bende geworden, in de bres voor de renovatie van de kiosk op de Kouter nadat Van Roessoessoe als mobiliteitsschepen er een parking hand ondergestoken en de sluiting van vishandel Meersschaut in het Groot-Vleeshuis nadat diezelfde Van Roessoessoe als schepen voor de stadseigendommen Meerschaut er had uitgezet. Ik heb er mijn peer mee afgezien. Maar alles is weer goed gekomen. De Kouterparking zou leiden tot het prachtige lied dat Luc zo liefdevol kan zingen “mijn bankske op de Kouter” en Meerschaut heeft nog nooit zoveel vis verkocht als in Gentbrugge.

Intussen scheerde Taptoe hoge toppen. Het absolute hoogtepunt is wellicht ‘Hemel’ in 1991. De absurde productie, geïnspireerd op Magritte, was gesneden brood voor de buitenlandse markt.

Luk wordt genoemd bij de belangrijkste figurentheaterspelers in de wereld en in België werd hij één van de belangrijkste, zoniet de belangrijkste scenograaf voor deze theatervorm.

Ik heb van heel veel stukken genoten maar als ik er eentje moet uitpikken dan is het ‘Ne lieuw mee tande’ uit 2005. Luk kruipt in de huid van Romein Deconinck. Een echt kippenvelmoment. In mijn hele leven was ik nog nooit zo ontroerd door een theatervoorstelling. Voor het eerst heb ik bij een theaterstuk mijn tranen weggeveegd.
Dat zijn momenten waarvoor we Luc dankbaar mogen zijn.

Toen Freek eind 2003 het theater verliet, werd beslist een nieuwe koers te varen en koos men voor een uitgesproken cross-over met muziek. Twee opera’s werden gemonteerd en bij de volgende subsidieronde ging Theater Taptoe voluit voor muziektheater. Maar het pakte anders uit.

Beste vriend Luk,
Mijnheer de directeur – fondateur,

Er was eens…
Er was eens een jongetje waarvan de droom aan diggelen werd geslagen door dames en heren in culturele maatpakken die menen alles beter te weten. Gelukkig was het jongetje toen al een volwassen man met grijzend haar.
Manhaftig verbeet je de grenzeloze ontgoocheling toen het doek definitief viel. Ik herinner me nog als de dag van gisteren jouw toespraak in de tuin van het oud stadarchief in de Bonifantenstraat.

Het verlies aan Vlaamse erkenning en bijhorende subsidies was een echte schande die ik tot in het Vlaams Parlement heb aangeklaagd. Taptoe was commedia dell’arte, maar ook arte della commedia.
Het was entertainment, maar ook ontroering.

Luk dankzij jouw verbeelding, jouw technische kunde en voortdurende herbronning en herscholing hebben jullie allerlei prijzen en bekroningen binnengehaald. Ze zijn te talrijk om hier op te sommen, maar jouw selectie voor de Quadriënnale voor Scenografie van Praag is een persoonlijk hoogtepunt.
Je mag als enige buiten Turkije de titel van ‘Hayali’, grootmeester in het Turkse schimmenspel, dragen.
Maar de momenten waarop je achter de schermen alles in handen neemt, het poppenspel, de stemmen, de decors, de popjes, die vingertjes, … Die momenten zijn voor jou zeker het dierbaarst.

In ‘Ienmoal, andermoal, ADJUZEE’ bracht je op een ogenschijnlijk ingenieus eenvoudige manier een overzicht van jouw levenswerk. Ik zag tijdens de première een dame onder haar grote bril haar ogen droogwrijven. Jet was Annemie, jouw onvoorstelbaar lieve echtgenote. Ze maakte Theater Taptoe mee van begin tot het einde. Maar dit is geen einde. Van Pierke Pierlala, collega’s, zijn we nog niet verlost. En als vertegenwoordiger voor de koepel van poppenspelsteden ijver je nog steeds om de Belgische poppenspeltraditie als werelderfgoed door Unesco te laten erkennen.

Luk, voor een kunstenaar is er maar één echte laudatio. En die komt van het publiek. Mag ik u een daverend applaus vragen.

Best Luc, om in auloude Pierke traditie te blijven, heb ik ook een ‘GADGET’ mee voor jou. Eerst betalen aub, ’t is 5€. Het is een koekje van eigen deeg dus heb ik er ook een liedje bij gemaakt. Het klinkt als volgt maar, alhoewel ik geboren en getogen Gentenaar ben moet ik het brengen in het beschaafd Nederlands en moet ik het voorlezen en niet zingen want zonder trekzak en a capella wil dat niemand aandoen.

“Het spelleke van drie kluiten
Van één binnen en twee buiten
Zet de poorten wagenwijd open
En kom een koekje kopen
Speciaal voor Luk gebakken
In weerwraak voor al zijn grappen
In een zakje met een blauw koordje
Als afsluiter van mijn dankwoordje.

Geboren en getogen in de Brugse poort,
Speelde hij al vlug met pop en koord
Wie Gent zegt, noemt Pierke en de drie torens
Al zet hij ons politici heel vaak horens. 

Het enige spektakel waarin we moeten betalen
Soms valt er echt geen eer te halen
Om met onze kop en onze pop te laten spelen
Maar weest gerust: onze wonden zullen helen.

Van het bezoek van de paus tot het mobiliteitsplan
Ze gingen allemaal door de mangel van satan
De heraanleg van de Kouter en het keizer Kareljaar
Telkens staat hij met zijn snedig stemmetje klaar
Al twintig jaar lacht hij met de blauwe en de rode
Ja, het was een schone paarse periode.

Maar dat zou nu wel eens gedaan kunnen zijn
Dan is’t aan anderen te lachen als een stresskonijn! 

Salut en de kost en tot op Pierke Pierlala zijnen dressoir.”

Sas Van Rouveroij

UITREIKING MEDAILLE VAN DE ERKENTELIJKHEID VAN DE OPPERDEKENIJ AAN LUK DE BRUYKER – 26 JANUARI 2012

Speech Luk De Bruyker

Mijnheer de Opperdeken,
Dekens en Dekeninnen van de diverse Gentse dekenijen,
Beste vrienden,

Uiteraard doet het mij veel plezier de “Breve” en de bijpassende penning in ontvangst te mogen nemen. Het is de zoveelste blijk van erkenning die ik na het droevig einde van Theater Taptoe mag in ontvangst nemen.
Ik heb mij trouwens steeds erg verbonden geweten met de Gentse gebuurten en dekenijen…
Ik herinner mij nog levendig hoe ik als klein “manneke”, ik moet zowat 10 jaar geweest zijn in ’t café ’t Vosken van mijn overgrootvader aan de Drongensesteenweg de toenmalige opperdeken Aelterman verwelkomde toen hij mijn “pee moestasch” kwam vieren als oudste cafébaas van Gent.

Met de daarop volgende deken Gerard Mortier had ik niet dezelfde vlotte verhouding als met zijn charmante voorganger. Daarvoor was het oorlogsverleden van de Mortiers net iets te zwart geweest.
Maar toch schreef ik toen, als jong journalist voor dagblad De Gentenaar, erg veel over hem en de dekenijen en was er een graag geziene journalist.
Ook soms wel eens iets minder omwille van mijn kritische pen.

Maar journalist was ik eerder om den brode … poppenspeler worden was de bedoeling. En dat is aardig gelukt. De erkenning in binnen- en buitenland is groot.

Wie trouwens als het ware mee stond aan de wieg van de geboorte van het toenmalig marionettentheater Taptoe was de huidige Opperdeken Eli De Rijck.
Hij maakte als leraar aan het toen gerenommeerde Sint-Amandsinstituut van de Broeders van de verschrikkelijke scholen, mijn eerste optredens mee. Mijn talent was hem trouwens niet ontgaan en zo kwam het dat hij me vroeg als “akteur” om mee te spelen in “Kabouters in de stad”. Ik kreeg de rol van een soortement stadsomroeper om met luide stem de boodschap van de koning te verkondigen.
Misschien is daar wel in prille aanhef Pierke Pierlala ontstaan … want nog steeds verhef ik graag mijn stem om het reilen van deze stad en zijn bestuurders te bekommentariëren.
Trouwens Eli zorgde er ook voor dat ik voor het eerst, met hem als reisleider, samen met de aalmoezenier (da was iets minder) als geestelijk behoeder en met Eli’s vrouw als kookmoeder het prachtige Venetië kon bezoeken op het einde van mijn humanioratijd… Daar ontstond mijn grote liefde voor de stad op het water die nooit gekoeld is. Ik heb trouwens iets met steden aan het water Barcelona, Lissabon, maar ook Praag en Budapest aan hun indrukwekkende stroom hebben een stukje van mijn hart gestolen.
Zo ook mijn Gent, onze fantastische stad aan da vandaag badend in volle licht aan samenvloeiing van Leie en Schelde.

Hoe graag ik ook reis en reisde … overal was ik een fiere ambassadeur van mijn geliefd Gent en ook steeds kwam ik erg graag terug.
Als een productie aanslaat in Gent … kan je de wereld aan … is een aloude wijsheid die ik meer dan eens aan den lijve kon ondervinden.

Een vereremerking krijgen van een eeuwenoude organisatie die gedurende vele eeuwen koppig standhield is dus meer dan in dank aangenomen.
Wetende dat een stukje Klokke Roeland vanaf nu mijn bureau zal sieren is een mooie gedachte om samen met jullie zo dadelijk het glas te heffen. 

Van harte bedankt

Luk De Bruyker

Hieronder de nieuwe contactgegevens voor Sabam.

Alle aanvragen dienen naar onderstaande verstuurd te worden.

Philip Minnaert
Commercieel afgevaardigde Provincie Oost-Vlaanderen
Aarlemstraat 75 – 77
1040 BRUSSEL
0479/85 65 38
email: philip.minnaert@sabam.be